Over stilte

Teksten over  STILTE.


Stilte is zendtijd voor je ziel.

Hoe stiller je wordt, hoe meer kun je horen.

Als lippen zwijgen, heeft het hart duizend tongen.

Gisteravond vroeg ik de wijze om mij het geheim van de wereld te vertellen. Zachtjes en heel voorzichtig fluisterde hij: ‘Wees stil, het geheim kan niet uitgesproken worden, het is gehuld in stilte.

Er is een stem die geen woorden gebruikt. Luister maar.

Maulana Jalaluddin Rumi (1217-1273), Happinez 8-2017, pag. 4, 100 en 104.


Stilte is niet de afwezigheid van geluid, stilte heeft zijn eigen geluid.

Om te horen, te luisteren, moet je stil zijn.

Stilte schept ruimte, geluid vult ruimte.

Wij horen constant geluid niet meer, stilte wel.

Harrie Bielders


Waar je ook gaat, neem je eigen stilte met je mee.

Deepak Chopra


Stilte is een stukje hemel dat afdaalt naar de aarde.

Ernest Psichari


Het antwoord woont in de stilte.

Inez van Oord, Rebible, pag. 131.


Stilte is niet de afwezigheid van geluid. Stilte is de diepste klank.

Chinees gezegde.


Muziek wordt muziek door de stilte tussen de noten.

Zen-spreekwoord


Stilte klinkt mij als muziek in de oren.

Tineke Langendijk


Muziek ontroert de stilte.

Henk Eeken in familieboek


Na de stilte komt muziek het dichtste bij het zeggen van het onzegbare.

Aldous Huxley, Brits schrijver – Spoedcursus Verlichting, Tijn Touber, pag. 54


We ontspannen in de stilte waar we vandaan komen.

Wayne Dyer, De verschuiving, pag. 36


God is de vinden in de leegte en God spreekt in de stilte.

Wayne Dyer, De verschuiving, pag. 33


Voor je spreekt, vraag jezelf: is het vriendelijk, is het nodig, is het waar, verbetert het de stilte?

Shirdi Sai Baba, India, 1856-1918


Stilte zorgt voor de vertering van mijn gedachten.

Harrie Bielders


Als je het contact met de innerlijke stilte in je verliest, verlies je het contact met jezelf. Wanneer je het contact met jezelf verliest, verlies je jezelf in de wereld.

Eckhart Tolle, De stilte spreekt.


In stilte zie ik veel beter hoe het met me gaat. Dat kan ook een verdrietig of naar gevoel opleveren, maar zelfs dat vind ik prima. Omdat het in elk geval helder is, letterlijk zonder ruis. Stilte heeft altijd betekenis. Stilte kan angstvallig zijn, tevreden, lamgeslagen, plechtig, ontroerd, verwachtingsvol. Dat is toch geweldig?

Kim van Kooten, Hapinez 3-2016, pag. 87, tekst homepage juli 2016


Verwondering komt als ik stilsta, aandacht geef aan wat achter de werkelijkheid van het zichtbare schuilgaat, als ik niet alleen kijk maar ook zie, als ik niet alleen ervaar maar ook beleef, het wonder van de lente, het leven, van mij, van jou, van ons.

Harrie Bielders, tekst homepage mei 2016


Stilte voert ons onbewust naar het weten dat we ooit voorgekomen zijn uit de stilteruimte en dat we met onze dood weer naar terugkeren. Stilte vormt de omgeving waar we de grootste kans lijken te hebben onze ziel en het mysterie (of God, of welk ander woord je er aan geeft) te ontmoeten. Stilte is de taal in de kloosters. Stilte betreft een ‘ruimte’ die ons op een vanzelfsprekende wijze verbindt met het wonder van ons bestaan en van al wat is.

Bertie Hendriks, Mantra Herfst 2016, pag. 63


Het wu-wei-principe betekent: handelen vanuit stilte. Je wacht in stilte en geduldig tot zich een oplossing voor een probleem aandient. Bij een vraag ben je eerst stil, totdat er een antwoord naar boven komt. Je handelt niet vanuit directe actie, maar wacht in stilte, totdat er een ingeving binnenkomt. Juist in stilte zijn de antwoorden op onze meest complexe vraagstukken te vinden. Juist deze wijsheid heeft waarde in de moderne westerse wereld.

Hans Peter Roel, Ki pag. 263.


Het lijkt erop dat een ziekte een uitnodiging is om even een pas op de plaats te maken. Je te bezinnen op de vraag waar je eigenlijk mee bezig bent, iets te doen aan stiltewerk. Een poging van je lichaam om je terug te brengen op het spoor van je werkelijke verlangens, jouw bestemming. Edoch een goede gezondheid op zichzelf is niemands levensbestemming.

Marinus Knoope, De creatiespiraal, pag. 137.


Een mens vertrekt in de stilte. Alle nieuw leven ontkiemt in de stilte. Tederheid is stilte, is non-verbaal. Ik denk dat een mens pas echt mens wordt als hij de stilte eerbiedigt. Het brengt ons bij onze typische menselijke vaardigheden om open te staan voor het religieuze, het spirituele. In dat opzicht vind ik de aantasting  van de stilte de grote ziekte van onze moderne maatschappij en wereld.

Dante fluisterde ons al in het oor dat lawaai de uitvinding is van de duivel. Die ontluistering van de stilte is in deze tijd bovendien wel heel verregaand. Men leeft op dat vlak weinig ecologisch. Net zoals een mens moet in- en uitademen om te leven, net zo sterk heeft hij de stilte nodig. Heel wat psychosomatische en psychische moeilijkheden vinden hier hun oorsprong. Wanneer kinderen moeten opgroeien  in lawaaierige omstandigheden stelt men vast dat ze langzamer groeien, minder goed studeren, slechter slapen. We zijn als mens duidelijk niet voor het lawaai gemaakt.

Vroeger gebruikte men de uitdrukking ‘habitare secum’(het met/bij zichzelf wonen). De stilte is de weg daar naartoe, waar zich een ‘stiltepoort’ bevindt naar het goddelijke. Het is niet toevallig dat er in onze tijd niet meer gesproken wordt over God die de oorsprong is van alles, nee, men heeft het over de een oer-‘knal’.

Piet Nijs, Wandelen met God rond abdijen, , Leo Fijen e.a., pag. 15-16.


De stilte is sacraal. De stilte is geen vlucht, maar brengt je veeleer in contact dan dat ze je afschermt. Stilte opent op het luisteren, luisteren dan te verstaan als een zich ontvankelijk openstellen voor het wonder, het wondere nieuwe dat een medemens aanbrengt in de ontmoeting.

Piet Nijs, Wandelen met God rond abdijen, , Leo Fijen e.a.,  pag. 17.


De snelheid waarmee we met het materialisme bezig zijn, ontneemt ons het vermogen om rustig te zijn. Het onvermogen dat er tegenwoordig heerst tegenover stilte, fascineert me. Onze samenleving steunt op een evenementencultuur, die vanuit de overheid bovendien nog wordt gestuurd. Men is als de dood dat de mensen op zondag zouden wakker worden en zich zouden afvragen wat ze die dag kunnen doen. Aan de basis ligt pure angst voor de confrontatie met jezelf, de confrontatie met je eigen relatie, de confrontatie met je eigen manier van leven, met de keuzes die je hebt gemaakt. Elke aanzet tot twijfel wordt onmiddellijk weggeduwd; met ons drukke leven moeten we steeds nog dit of dat doen.

Mathias Daneels, Wandelen met God rond abdijen, Leo Fijen e.a. pag. 26-27.


Waarom zou je spreken als je niets te zeggen hebt? Hoe meer er wordt gesproken, hoe groter de kans op oeverloos geklets en hol gepraat. Wij zouden het zwijgen moeten onderbreken om te spreken, in plaats van andersom, maar we hebben een grote angst voor stilte. De moderne mens is de kunst van het zwijgen volkomen verleerd. Spreken is zilver, zwijgen is goud.

Ook luisteren is iets waar de meeste mensen niet zo goed in zijn. Niet alleen omdat er weinig echte aandacht is voor het verhaal van de ander, maar ook omdat de meeste mensen bang zijn om te stoppen met praten, bang omdat de stilte hen confronteert met zichzelf. En daarin ligt nu juist de grote waarde van de stilte. Het wezen van de mens is zijn innerlijk en dan kun je alleen op het spoor komen door te zwijgen en te luisteren wat zich binnen in je roert. Alleen zo kun je de stem van je hart horen.

Antoine Bodar, Wandelen met God rond abdijen, Leo Fijen e.a. pag. 169-171.


Degene die naar buiten kijkt, droomt. Degene die naar binnen kijkt, ontwaakt.

Happinez 5-2018, pag. 129.


Het universum is geen snoepwinkel waar je even een zak geluk bestelt. Wij zijn medescheppers van ons lot, geen almachtige tovenaars. Maar wat dan? Wat je het beste kunt doen, is zo bewust mogelijk leven, mindful, aandachtig. Je eigen gedachten observeren, je gevoelens accepteren, contact maken met je verlangens  en de verlangens  die zich daaronder verbergen, en ontspannen in de situatie zoals die op dit moment is. Want alleen in ontspanning kun waardering opbrengen voor het goede in je leven, voor alles wat je mag hebben en doen, voor alle rijkdom die je elke dag al zo vanzelfsprekend van het leven krijgt. En alleen dat bewustzijn maakt de weg vrij voor meer van het goede. Dat is misschien minder spectaculair dan een droomleven bij elkaar toveren. Maar wel veiliger, stabieler, realistischer en ook spiritueler.

Lisette Thooft, Manifesteren kun je leren, Happinez 1-2020, pag.45.