Zeven vragen over het leven.

5. Hoe kom ik in contact met mijn diepste wensen en dromen?

Als mensen gevraagd wordt wat ze zouden willen, komt er doorgaans een waslijst van zeer uiteenlopende wensen. Van geld, vakanties, een andere baan en een ander huis tot en met een nieuw bankstel en een nieuwe auto. Maar als er daarna wordt gevraagd wat ze écht zouden willen, treedt er doorgaans een stilte op samen met een nadenkende blik naar boven. Ik heb gemerkt dat ons lichaamgebonden ego doorgaans goed in staat is om voor zichzelf te zorgen, maar dat onze ziel alle moeite heeft om aan zijn trekken te komen. En juist in onze ziel liggen onze diepste wensen. Ik had een gedegen plan gemaakt voor dit leven op aarde, maar in mijn materiegebondenheid is dat versluierd geraakt, het zit in het donker van de materie en kan daardoor moeilijk zichtbaar worden. De vraag is dan ook hoe ik mijn diepste dromen en wensen helder kan krijgen? Ik kan naar psychologen gaan en loopbaandeskundigen, maar zij kunnen mij alleen helpen om daar te komen waar mijn wensen en dromen liggen.

Als we licht willen brengen in ons leven, zullen we naar mijn mening op de eerste plaats de ramen moeten openzetten naar de lichtwereld waar we vandaan komen, de spirituele wereld, want alleen dan zullen we bij onze diepste wensen en dromen kunnen komen. En dat is niet gemakkelijk in een tijd en in een cultuur waarin materiële welvaart centraal staat in onze wensen en dromen en waarin velen van mening zijn dat deze wereld DE wereld is waar alles zich afspeelt en waar ons begin en ons einde liggen, waar denken en praten over de dood wordt vermeden en waar alles wat niet aantoonbaar en wetenschappelijk bewezen is, niet bestaat. Maar de ziel blijft krabben aan onze deur en zal tijdens ons leven vragen blijven stellen over of dit het nu echt is wat we willen en of dit nu alles is wat er is. Materie kan ons ego bevredigen, maar niet onze ziel.

We leven momenteel in een spannende tijd. De materieel economische structuren kraken aan alle kanten. Daarnaast wreekt zich het naar binnen gerichte denken. Als de wereld wankelt is dat dé gelegenheid om fundamentele vragen te stellen, vragen over de zin van oorlogen, over de zinvolheid van ons streven naar alsmaar meer, over de grote ongelijkheid tussen mensen, tussen volkeren en werelddelen en over de verstoring van ons milieu.

Alle vragen die gesteld worden rondom de krakende structuren in deze tijd geven ons mogelijkheden om het roer om te gooien van materiële visies die voortkomen uit ons ego, naar visies die voortkomen uit ons zielenbewustzijn, uit ons bewustzijn en streven naar liefde, naar verbondenheid. We kunnen ramen openzetten naar nieuwe visies op onze wereld.

Maar welke ramen moeten we opzetten, waar zitten die ramen en hoe krijgen we ze open?

Als we ontevreden zijn en veranderingen willen, leggen we die veranderingen vaak op het bordje van anderen. Onze partner, buurman, ons stadsbestuur, onze regering of het bankwezen moet veranderen. Begrijpelijk, veel voortkomend, maar doorgaans frustrerend. We maken ons afhankelijk van anderen, voelen ons het slachtoffer van anderen, zij zijn de oorzaak dat het met ons niet goed gaat. Vaak zijn we blind voor het feit dat we zelf mede bijdragen of hebben bijgedragen aan de onwenselijke situatie. Wíj zijn het die onze regering hebben gekozen en wíj hebben niet geprotesteerd tegen verkeerde maatregelen of toestanden. Personen en instellingen om ons heen uitmaken voor graaiers is gemakkelijk, maar kijken in hoeverre wijzelf op kleine schaal onderdeel uitmaken van deze graaicultuur of er van profiteren, is niet gemakkelijk. En als we ons zelf daarvan niet bewust willen zijn, zal er niets veranderen. Van anderen een positief milieugedrag verlangen en er zelf niets aan doen, omdat we denken dat dat geen zoden aan de dijk zet omdat het maar om bijna niets gaat, zal niet tot de door ons gewenste veranderingen leiden. Als iedereen naar de ander wijst, doet niemand iets en gebeurt er niets.

De beste stuurlui staan aan wal, maar krijgen hartaanvallen omdat ze al hun onmacht opkroppen. Slachtofferenergie is negatieve energie en de energie van de veranderaar is positieve energie. Alle veranderingen beginnen bij individuen, dus bij onszelf. Iemand is zich bewust van de situatie, ziet in dat er iets moet veranderen, hij bedenkt veranderingen, inspireert anderen, zoekt steun, wekt enthousiasme bij grotere groepen. Iemand gooit een steen in een vijver.

Als we iets willen, moeten we dat echt willen en zelf doen. Vaak blijven we steken in wensen en verlangens en zetten we deze niet om in actie. Als we vinden dat iets moet veranderen, is het wenselijk dat we in de kracht van onszelf gaan staan en deze inzetten voor de realisering van onze wens of droom, want als we iets echt willen, hebben we de verandering tot ónze droom gemaakt. Dromen geven ons energie. En alle soorten energie zenden zichzelf uit, ze zijn voelbaar. Als we ergens binnenkomen, voelen we of de sfeer prettig of onprettig, zwaar of vrolijk is. Het zijn de mensen ter plekke die de sfeer maken. Positieve energie prikkelt, negatieve energie trekt naar beneden. Positieve energie heeft een hogere frequentie dan negatieve energie. Onze ziel heeft een hoge energiefrequentie en gedijt daarom in een sfeer van positieve energie. Wijzelf zijn in staat om een sfeer te scheppen waarin we als spiritueel wezen kunnen gedijen. Positieve energie brengt alles op een hoger frequentieniveau. Omdat onze ziel een hoge frequentie heeft stralen we, als we vanuit onze ziel gaan leven, een hoogfrequente energie uit, die alles zal doen veranderen, onszelf en alles om ons heen.

We zijn naar mijn mening niet alleen op deze aarde gekomen om te groeien en ons te ontwikkelen, we zijn ook op deze aarde gekomen om deze aarde op een hoger niveau te brengen, om deze aarde, deze materie en alles te bezielen, waardoor deze aarde niet alleen een betere stageplek is om er als lichaam-zielewezen te groeien maar waardoor ook de materie beter kan bloeien. Planten en dieren gedijen beter in een positieve omgeving, in een omgeving met een hoge energiefrequentie. Onze ecologische systemen werken door uitwisseling van energie. Hoe hoger die energie is hoe beter de systemen werken.

Doordat grote groepen mensen de laatste decennia meer oog gekregen hebben voor onze zielskracht, heeft deze ook meer ruimte gekregen en doordat zielskracht meer ruimte heeft gekregen, is mede hierdoor het energieniveau op aarde toegenomen. Wij als mensen konden daar een bijdrage aan leveren mede doordat we in dit groeiproces werden ondersteund door de spirituele wereld. Hij begeleidt en ondersteunt niet alleen onze groei en ontwikkeling naar een hoger niveau maar ook die van de aarde.

Het ruimte geven aan de kwaliteiten van onze ziel is niet alleen noodzakelijk voor het vrij laten komen van haar energie, maar ook om alles wat erin besloten ligt te laten bloeien, dus ook onze diepste wensen en dromen.

Op de vraag waar de ramen zitten, is het antwoord: de ramen zitten in mezelf, in onszelf. We worden ons bewust van de kracht en missie van ons ik en van het gegeven dat er naast ons materiële ik een spirituele IK is. En als we dat weten, kunnen we zoeken hoe we de afscheiding tussen ons ego en tussen onze ziel open kunnen krijgen, waardoor wijzelf echt bezield kunnen raken en alles om ons heen.

Hoe krijgen we de ramen naar onze ziel open? Door de STILTE op te zoeken, stil te zijn in onszelf, door de stilte te zoeken in onszelf. We komen uit de stilte en alleen daar zullen we ons echt thuis voelen. Als we de stilte in onszelf hebben ontdekt, kunnen we hem overal en altijd meenemen.

We weten dat we ons in een omgeving van lawaai en drukte niet kunnen concentreren. Maar er is niet alleen lawaai en drukte om ons heen, maar misschien nog wel meer lawaai en drukte in onszelf. De hele dag ratelen er gedachten door ons hoofd, gedachten dat we niet op tijd komen of iets op tijd afkrijgen, gedachten over waslijsten aan dingen die we nog moeten doen, scheldkanonnades over de automobilist die te langzaam rijdt, over een collega die het niet met ons eens is, over onze partner die alles maar laat rondslingeren, over de politiek, kortom over alles en nog wat. Daarnaast zijn er overal prikkels in de vorm van reclameborden, telefoontjes, e-mails, sms- en faceboekberichten. De hele dag worden we belaagd met boodschappen en we zijn niet in staat om ze te negeren. Integendeel, we lijken ze nodig te hebben, want als onze telefoon of onze computer het niet doet, voelen we ons afgesneden van de wereld. We zijn verslaafd aan drukte en lawaai. Als die er op een gegeven moment niet meer zijn, zijn we van slag. We weten niet wat we met rust en stilte aanmoeten.

We verheugen ons enorm op vakanties, even weg van alle stress en drukte en als we dan rustig op het terras van ons vakantiehuisje zitten en het glas wijn hebben geheven en opgedronken, ontstaat er onrust. Het valt ons moeilijk om te blijven zitten en gewoon niets te doen, om niets te denken, om niets te plannen en ons nergens zorgen over te maken. De oorzaak hiervan is niet alleen dat onze hersenen en ons lijf hun hectisch ritme niet van het ene moment op het anderen kunnen stopzetten, maar ook dat in de rust en stilte waarin we zijn beland, alle opgekropte spanning letterlijk de tijd en ruimte krijgt om te ontsnappen. In het begin van vakanties stijgt dan ook het aantal hartinfarcten. De spanning ontspant zich in een kramp. Ook hoofdpijn is een veelvoorkomend cadeautje aan het begin van de vakantie. Vakantie is afgeleid van het Latijnse woord vacare en dat betekent leeg maken, jezelf leegmaken. Onze vakantieverwachtingen zijn doorgaans dan ook niet realistisch. We willen het fijn hebben en genieten en dan is hoofdpijn en geïrriteerdheid niet leuk. En omdat we dat niet leuk vinden, worden we nog meer gestrest. Kunnen genieten van een vakantie houdt in dat we ons wilgedrag loslaten en dat we het leven gewoon zijn gang laten gaan, dat we ontspannen en aanvaarden dat we eerst door een rommelperiode heen moeten, dat we kunnen en mogen ontstressen, dat we de verzamelde rommel in onszelf bij de vuilnis zetten. Voordat we kunnen genieten, moeten we eerst ontspannen en als we ontspannen zijn, kunnen we door te genieten ons weer opladen, weer nieuwe kracht verzamelen, zowel lichamelijk als geestelijk. We komen weer bij onszelf.

Echt bij onszelf komen is bij onze ziel komen. We kunnen niet bij onze ziel komen als ons ego alsmaar lawaai en drukte maakt en als er om ons heen alsmaar lawaai en drukte is. We moeten de materiële barrière om ons heen slechten om bij onze ziel te kunnen komen, bij ons diepste IK. Naarmate we meer vanuit onze ziel kunnen leven, deel kunnen hebben aan haar energie, kunnen we ook beter tegen lawaai en onrust en kunnen we meer één zijn met de spirituele wereld waarmee we in ons diepste zijn één zijn. De situatie waarin onze ziel tijdens de geboorte een jas heeft aangetrokken, verandert dan in de situatie waarin de jas een ziel heeft gekregen. De ziel wordt zichtbaar in alles. We keren ons binnenste naar buiten.

Diep in ons snakken we allemaal naar ontspanning, stilte en rust. Vele mensen trekken dan ook in het weekend de natuur in, wandelen in bossen, in de rust van natuur of langs de zee waar het ritme van de golfslag ons in ons eigen natuurlijke ritme brengt.

De belangrijkste reden waarom wij permanent in Frankrijk zijn gaan wonen, is omdat we niet meer zonder echte rust en stilte konden. In Nederland is het nergens meer echt stil. Zelfs in stiltegebieden horen we in de verte altijd het geruis van een autoweg of activiteiten. Ook is het er echt nooit donker en dringt de onrustige energie van de stressige samenleving overal door.

Als we bij ons huis in Frankrijk aankomen en uit de auto stappen, valt de stilte als een deken over ons heen. We staan dan getroffen door de stilte even stil en luisteren naar de weldaad van het niets. Stilte heeft zijn eigen geluid, het geluid van waar we vandaan komen.

We zijn aangekomen in de zielsfase van ons leven en dit is de omgeving waarin we gedijen, waarin we onszelf kunnen zijn. Na een verblijf in de drukte, worden we ’s nachts vaak wakker van de stilte. En als we op een avond laat thuis komen, kunnen we zonder licht de voordeur niet vinden en zeker niet het sleutelgat. Bij heldere hemel zijn wolken van sterren zichtbaar en kunnen we de oneindigheid van het heelal zien en voelen. Er is hier ruimte voor de ziel.

Het zoeken en vinden van een rustige en stille omgeving is een stuk makkelijker dan het vinden van een manier om onszelf tot rust te brengen. Dit vereist oefening en geduld. Er zijn veel manieren om de geest van ons ego tot rust te brengen. Iedereen kan voor zichzelf een manier zoeken die bij hem past. Wandelen in de rust en stilte van de natuur, gewoon lekker werken in de tuin, naar mooie muziek luisteren of mediteren. Wat bij alle manieren van belang is, is dat we proberen onze waterval aan gedachten te negeren, stop te zetten. In de natuur lopen en bezig zijn met gisteren of morgen levert niet veel op. Hetzelfde geldt voor fietsen in de natuur en bezig zijn om een bepaald parcours sneller af te leggen dan de vorige keer, kijkend naar de hartslag- en kilometerteller. Het is beter om ons naar buiten te keren, te kijken naar de mooie lentekleuren, te genieten van de frisse lucht en het geluid van de vogels, de warmte van de voorjaarszon op onze rug te voelen, te genieten van alles wat er is. Deze schoonheid raakt aan onze eigen diepe schoonheid en maakt onze zielenkrachten wakker.

Hetzelfde geldt voor het werken in de tuin. Als we constant bezig zijn met wat we nog moeten doen, zoals het invullen van de belastingen, is dit niet de sfeer waarin onze ziel wakker kan worden. De ziel verkiest de sfeer van gewoon onkruid wieden en kijken naar wat er allemaal aan mooie plantjes staat, van genieten van het buiten zijn en van het voelen van de prikkeling of de warmte van de lucht, van het zijn in het hier en nu.

Zodra we onze gedachtestroom hebben stopgezet, merken we dat er rust ontstaat. Als we rustig zijn, voelen we rust en maken we contact met het veld van rust. Rust heeft zijn eigen energiefrequentie. We voelen die rust niet alleen zelf, maar we stralen de rust ook uit. Mensen in de omgeving die goed opletten en er gevoelig voor zijn, merken onze rust en worden er zelf ook rustiger van. We zenden een prettige energie uit, de energie van rust. De vraag is nu of die rust in ons ontstaat of dat we op een bepaald moment zo zijn dat we open staat voor de rust die er is in onze ziel. Ik denk dat het laatste het geval is. Net zoals ons bewustzijn niet in onze hersenen ontstaat, zo ontstaat rust niet in ons zelf. We staan op een gegeven moment open om de rust te ontvangen. We hebben onze ramen opgezet en de rust kan binnenstromen. We kunnen zelf door ervaring ontdekken in welke situatie en toestand dat het geval is en zo voor onszelf situaties van rust creëren.

Voor mij speelt muziek een belangrijke rol. Terwijl ik dit schrijf, is er om me heen zachte rustige muziek hoorbaar. Ik hoor de muziek niet altijd bewust, hij is er als een sfeer die de sfeer van eeuwigheid raakt, zoals het voelen van schoonheid en liefde me meevoert naar herinneringen aan de wereld waar ik en wij allen vandaan komen. Ik maak contact met de wereld van de ziel. De ramen de ziel gaan open. Ik las onlangs: ‘Na stilte komt muziek het dichtste bij het zeggen van het ontzegbare’.

Een van de vele manieren om bij ons zelf te komen, is mediteren. Door de eeuwen heen hebben mensen gemediteerd. In alle belangrijke godsdiensten en levensbeschouwingen speelde en speelt meditatie een belangrijke rol. We hebben dus een groot scala aan doorgewinterde manieren om te mediteren tot onze beschikking.

Ikzelf ben opgegroeid met de rituelen van het katholieke kloosterleven. ’s Morgens vroeg in stilte door de kloostergangen of in de kloostertuin lopen of gewoon in stilte ergens zitten, behoorden tot de dagelijkse rituelen. ’s Morgens vroeg komen we uit de rust van de nacht en is het gemakkelijk om in die rust te blijven. Een tekst lezen, deze proeven en erover mijmeren, het ritme van de rozenkrans volgen of de aandacht richten op de natuur, waren verschillende invullingen van deze meditatie, ingebed in een dagelijks ritme van activiteiten. En een dagelijks ritme van activiteiten speelt een belangrijke rol in het vinden en beleven van rust. In een ritme leggen we onze activiteiten vast in een juiste volgorde en op het meest geschikte moment en doordat we deze activiteiten vastleggen, hoeven we ze niet elke dag te plannen. Er komt energie vrij voor de invulling van de activiteiten. We hebben niet voor niets agenda’s uitgevonden en les- en dienstroosters. Ze geven structuur aan ons handelen en daardoor duidelijkheid en rust.

Sinds de jaren zestig is er een enorme aantrekkingskracht voor de oosterse godsdiensten en levensbeschouwingen, zoals het Boeddhisme en Hindoeïsme. Een groot gedeelte van de jeugd van die tijd had een nieuw levensgevoel. Ze was in staat om meer vanuit de ziel te leven en zette zich af tegen de machtsstructuren van de kerk, het gezin en de staat. Ze had een diep gevoel voor persoonlijke vrijheid en zocht manieren om op een persoonlijke en eigen manier invulling te geven aan haar leven. De jeugd verzette zich tegen instituties die van buiten af oplegden hoe ze moest leven, ze wilde leven vanuit de ziel. Drugs en meditatie waren manieren om bij het eigene van zichzelf te komen en de oosterse godsdiensten en levensbeschouwingen sloten daar beter bij aan dan de verstarde leer van de westerse christelijke kerken.

Tegenwoordig mediteren dagelijks een groot aantal mensen geïnspireerd door oosterse methoden van meditatie. De kern van al deze methoden is om je in een rustige omgeving terug te trekken, te gaan zitten, de ogen te sluiten en rust te vinden in jezelf door je gedachten stop te zetten. Dit kan door het alsmaar herhalen van een mantra of door je te concentreren op een kleur, op muziek of op het ritme van je ademhaling. Er zullen allerlei gedachten in je opkomen. Laat ze komen maar probeer ze ook rustig los te laten en geef opnieuw aandacht aan je mantra, kleur, muziek of het ritme van je ademhaling. Het is de kunst om niet uit te zijn op effect, op een bepaald resultaat. Soms word je rustig en soms is er een grote chaos in je hoofd. Alles is goed, het is onderdeel van het proces, zoals hoofdpijn hoort bij het begin van de vakantie. Het uitgangspunt is dat het je, hoe dan ook, dichter bij jezelf brengt, bij je ziel.

Door het feit dat we de ramen naar onze ziel openen, wordt de energiefrequentie verhoogd en verhogen we de energiefrequentie in onze hersenen, in ons hele lichaam en in onze omgeving. We maken verbinding met het energieveld van de wereld waar we vandaan komen, we laten deze energie door ons heen stromen. We zijn een poort van energie naar de aarde en hierdoor worden niet alleen wijzelf meer bezield maar ook alles om ons heen. Doordat tegenwoordig heel veel mensen hun ramen open zetten, wordt de energiefrequentie op aarde verhoogd en zijn we meer en meer in staat om de wereld die ten onder dreigt te gaan aan onze materiële egobenadering te bezielen met een nieuw bewustzijn waarin liefde, verantwoordelijkheid en verbondenheid centraal staan. Wijzelf kunnen een nieuwe wereld scheppen door via rust en stilte bij onszelf te komen, bij onze ziel, ons diepste zijn, daar waar alles is. We hoeven alleen onze ramen open te zetten in het duister van ons ego.

De vraag was: Hoe kom ik in contact met mijn diepste wensen en dromen? Ik kom in contact met mijn diepste wensen en dromen door de ramen open te zetten naar mijn ziel, want daar ligt mijn diepste weten. Maar mijn ziel ‘spreekt’ op een andere manier dan mijn ego. Mijn ego als lichaam en verstand reageert instinctief en redeneert, heeft een instinctief en beredeneerd weten. Ik reageer instinctief op bijvoorbeeld gevaarlijke situaties en ik beredeneer dingen als ik een probleem wil oplossen. Door mijn ego kan ik leven en overleven en mijn leven richting en invulling geven en dat is fantastisch. Mijn ziel laat me dingen weten op een intuïtieve manier. We hebben allemaal de ervaring dat je opeens weet hoe dingen in elkaar zitten, dat we opeens iets echt begrijpen, dat we op een gegeven moment precies weten wat we willen. En als iemand ons dan vraagt naar het waarom, kunnen we daar geen duidelijk antwoord op geven. In de egowereld begrijpen en weten we vanuit een logische manier van redeneren. Weten vanuit de wereld van de ziel is weten vanuit een diep gevoel van zekerheid. Het is een weten dat vol van rust is. We hoeven het niet te begrijpen, onze vragen krijgen een antwoord en dat antwoord voelt als een diepe waarheid. Dit leidt in de egowereld vaak tot geïrriteerd gestelde vragen als: ‘Hoe weet je dat?’ of ‘Hoe weet je dat zo zeker?’. En omdat we daar geen duidelijk antwoord op kunnen geven en we dit soort situaties willen vermijden, praten we niet meer over dit soort weten, dit intuïtieve weten vanuit onze ziel. Misschien doen we het raam naar onze ziel weer een beetje dicht omdat het alleen maar tot moeilijkheden leidt. Het is echter ook mogelijk dat we na het voelen van de zekerheid en de rust van het weten vanuit onze ziel niet meer terug willen naar het alleen maar onzekere en beperkte weten van ons ego.

Vragen aan onze ziel stellen we in volle aandacht en laten ze dan los. We denken er niet over na, we laten de vraag de vraag en richten onze aandacht daarna op andere dingen. Het antwoord krijgen we op een gegeven moment als een soort ingeving. Een algemeen bekende manier is het stellen van een vraag voordat we gaat slapen, we leggen de vraag ‘onder ons kussen’. Vaak weten we ’s morgens het antwoord. Ook kunnen we een vraag stellen als we gaan wandelen of in de tuin gaat werken en dan onze aandacht richten op wat we om ons heen zien. Het antwoord komt vanzelf omdat we de deur naar de wereld van onze ziel hebben opengezet en in de ziel is alle weten, alle bewustzijn. Antwoorden komen niet op het moment dat we dat willen, ze zijn niet afdwingbaar. Ze komen wanneer ze komen. De wereld van ziel kent geen dwang. Er is rust en vertrouwen, er is openheid. De antwoorden komen ook niet per post of duidelijk hoorbaar. Het zijn ook geen gedachten. De antwoorden komen in een vorm die we in materietermen niet kunnen uitleggen. We krijgen ze op een zielemanier en omdat we een zielewezen zijn, kunnen we ze duidelijk waarnemen als we de ramen naar onze ziel hebben opengezet. We kunnen de taal van onze ziel leren verstaan.

Als we de ramen naar onze ziel openzetten, kunnen we niet alleen beter in contact komen met de kwaliteiten van onze ziel en vanuit onze ziel leven, maar kunnen we ook makkelijker in contact komen met de wezens in de wereld waar we vandaan komen en waar we weer naar toe gaan. Ik ben er van overtuigd dat onze overleden dierbare en helpers daar zijn en dat zij liefdevol bij ons betrokken zijn. Ook hen kunnen we vragen stellen en om steun vragen. Ik doe het bijna dagelijks. De ramen in me zelf open zetten naar mijn ziel, opent een wereld vol wonderen.

‘Als je het contact met de innerlijke stilte in je verliest, verlies je het contact met jezelf. Wanneer je het contact met jezelf verliest, verlies je jezelf in de wereld.’

Eckhart Tolle, De stilte spreekt.

Champlin-Frankrijk, oktober 2013

© Harrie Bielders