Verhalen:

Babyboomer in de jaren zestig.

Ongeveer 50 jaar na de woelige jaren zestig, kijk ik terug op deze periode. Als je er midden in zit, is het doorgaans niet mogelijk er een goed beeld van te krijgen. Achteraf, op afstand, is dat wellicht wel het geval en kan ik de betekenis van die jaren voor mijn eigen leven en voor het algemeen denken en voelen wellicht beter duiden. Dit verhaal is een poging hiertoe.

Een terugblik op 15 jaar Frankrijk.

In 2000 kochten we een huis in Frankrijk en in 2015 verkochten we het: 15 jaren Frankrijk kregen hun einde.

Wat waren de motieven om het huis te kopen, wat betekende het wonen in Frankrijk in de verschillende fase van die 15 jaar, waarom gingen we er uiteindelijk permanent wonen en waarom remigreerde ik in 2014 weer naar Nederland? De terugblik op 15 jaar Frankrijk zoekt antwoorden.

Gepensioneerd en wat dan?

Ik verheugde me erop om in 2004 met pensioen te gaan, om me na een periode van drukte en hard werken terug te trekken in de rust en stilte van het Franse platteland. 'Het zwarte gat' zou er voor mij niet zijn, ik had nog duizend en een dingen te doen. Maar het leven verloopt vaak niet zoals ik had verwacht. Waarom zou het met mij anders vergaan dan de meeste anderen?!. Dit verhaal geeft het proces weer van de confrontatie van mijn verwachtingen over 'mijn pensioen' met de werkelijkheid.

De kracht van kleuren.

We zijn omringd en omringen ons met kleuren. We vinden ze mooi, lelijk of neutraal. Maar doorgaans zijn we ons er niet bewust van dat kleuren een enorme invloed hebben op ons dagelijks leven, zowel fysiek als psychisch. Ze scheppen niet alleen sfeer maar beinvloeden ook het functioneren van bepaalde lichaamsfuncties, geven ons, bedrijven en organisaties een bepaalde identiteit, spelen een belangrijke rol in signaalfuncties zoals bij verkeerslichten en beinvloeden de beleving van ruimtes, kortom ze beinvloeden ons dagelijks functioneren en beleven.

Dit verhaal probeert inzicht te geven in de werking van kleuren opdat we ze bewuster kunnen toepassen ten behoeve van een posieve bijdrage aan ons lichamelijk en psychisch welzijn.

Veranderen, hoezo?

Wijzelf en de wereld om ons heen veranderen voortdurend. Soms is dat prettig, maar soms ook bedreigend en gaat het allemaal een beetje te snel.

Het leven is gericht op groei en ontwikkeling en dus op verandering. Dit verhaal probeert inzicht te geven in hoe natuurlijke groei en ontwikkeling verloopt, hoe we naast de bedreigingen ook de waarde van veranderingen kunnen ontdekken, hoe we negatieve zaken zoals ziekte en een persoonlijke en maatschappelijke crisis kunnen zien als belangrijke kenmerken van onze groei en ontwikkeling en hoe we ons kunnen wapenen tegen de cultuur van de onrust die onze hedendaagse westerse cultuur kenmerkt en bedreigt

Van inzicht naar uitzicht.

In dit verhaal wordt gezocht naar wat ons zou kunnen helpen om onze dieptste dromen te realiseren, onszelf te realiseren vanuit onze levensdrang, zoals een tulp zichzelf realiseert en dat alleen kan door een tulp te worden, zich in de winter ondergronds te ontwikkelen en zich in de lente  naar boven te worstelen en daar in bloei te komen.

Mijn monnik.

Soms vraagt de monnik in me om aandacht. In dit verhaal ga ik op zoek naar wat er achter mijn geboeidheid door kloosters en kloosterlingen schuilgaat, naar de waarden van rust en stilte in het leven van alledag.

Dao, de weg.

In dit verhaal wordt op zoek gegaan naar het vinden van 'de goede weg' in de chaos van de ontwikkelingen van onder andere de kenniseconomie, de schaalvergroting, de kapitalisering, de individualisering en democratisering.

De tijd waarin we leven.

Elk tijdperk heeft zijn invloed op de groei van onszelf, de maatschappij en de wereld, zoals elke levensfase zijn betekenis, gaven en opgaven heeft, dus ook het tijdperk waarin wij nu leven.

Er zijn veel boeken geschreven over het tijdperk waarin ons leven zich momenteel afspeelt. Allemaal hebben ze een ding gemeen: dit tijdsbestek is heel bijzonder omdat we op een omslagpunt zitten in de geschiedenis van deze aarde en de mensheid. We verlaten het Vissentijdperk en treden het Watermannentijdperk binnen. In vele oude culturen, zoals die van de Maya’s, is deze overgang al aangekondigd en beschreven.

Dit verhaal verkent de opbrengsten en de tekorten van het Vissentijdperk en de opgaven van het Watermannentijdperk.

Ik vertrok.

Je kunt pas echt zien wat er op een bepaald moment of in een bepaalde periode van je leven is gebeurd als je er zowel letterlijk als figuurlijk afstand van hebt kunnen nemen zoals je na verdwaald te zijn pas kunt zien welke afslagen je verkeerd hebt genomen, welke omwegen je hebt gemaakt en hoe je de weg naar huis weer hebt gevonden als je weer thuis bent gekomen en de verdwaaltocht nog eens hebt geanalyseerd.

Vijf jaar geleden, om precies te zijn op 28 februari 2014, liet ik me, na een aantal jaren in Frankrijk gewoond te hebben, weer inschrijven als inwoner van Nederland, ik remigreerde zoals dat officieel heet. In datzelfde jaar schreef ik het verhaal ‘Een terugblik op 15 jaren Frankrijk’. Nu, 5 jaar later, is door de afstand in ruimte en tijd ‘mijn verhaal’ over die periode in een aantal opzichten veranderd. Doordat ik er op een afstand naar heb kunnen kijken, heeft zich mijn zicht op die periode verdiept en daardoor genuanceerd. Naast feiten heeft de beleving een belangrijke plaats gekregen en heeft de reflectie over die periode mijn zicht op mezelf en een aantal levenszaken verscherpt. Het is zoals in de serie ‘Ik vertrek’ waar in een aantal afleveringen wordt teruggekeken op de situatie van de vertrekkers jaren later.

Emancipatie.

Racisme, genderrechtongelijkheid, leeftijdsdiscriminatie en alle andere vormen van achterstelling, bevoogding, onderdrukking, uitbuiting of machtsmisbruik vragen om emancipatie van alle betrokkenen, van zowel degenen die het slachtoffer ervan zijn als degenen die de belemmeringen voor de persoonlijke groei en ontwikkelen veroorzaken.

‘Ikke zelf doen’ is vaak het eerste kleine stapje in ieders voortdurende emancipatieproces dat in elke levensfase en elke situatie voortdurend keuzes vraagt voor onze eigen groei en ontwikkeling, vaak tegen de stroom in van wat anderen vinden.

Van het vissen- naar het watermantijdperk en

de betekenis van crisissen.

Elke crisis is een signaal dat er iets knelt. Zo is een burnout doorgaans het gevolg van het feit dat we te veel hooi op onze vork hebben genomen of werk of inspanningen verrichten waarin we te weinig voldoening vinden, met als gevolg dat we opbranden, en is de huidige klimaatcrisis het gevolg van een door ons ernstig verstoord ecologische evenwicht.

Doorgaans hebben we de signalen die voorafgaan aan een crisis niet serieus genomen met als gevolg dat deze signalen steeds dwingender worden en we steeds duidelijker en harder worden geconfronteerd met de gevolgen van ons verkeerde gedrag. Zo kan de coronacrisis gezien worden als een niet te negeren waarschuwing voor onder andere de negatieve gevolgen van de globalisering, de teloorgang van grote natuurgebieden en de omvang en concentratie van de bio-industrie.

Als het leven zich niet meer in positieve zin ontwikkelt, ontstaat er automatisch een crisis. Dit kan zowel betrekking hebben op onze fysieke en psychische groei als op maatschappelijke, economische en andere ontwikkelingen.

Maar crisissen zijn niet alleen waarschuwingen maar ontstaan ook tijdens grote veranderingen. Veranderingen grijpen in op dat wat we gewend zijn en gewoon vinden, met alle onzekerheden van dien. Maar het is goed om te beseffen dat veranderingen een essentieel onderdeel zijn van het leven en noodzakelijk om te groeien en ons te ontwikkelen, zowel als persoon als als maatschappij. Dus is het van belang om met veranderingen en de daaraan verbonden crisissen op de juiste manier om te gaan.

Momenteel vindt er kosmisch gezien een enorme verandering plaats. Hierover zijn veel boeken geschreven. Allemaal hebben ze een ding gemeen: het huidige tijdsbestek is heel bijzonder omdat we op een omslagpunt zitten in de geschiedenis van deze aarde en de mensheid. We verlaten het Vissentijdperk en treden het Watermantijdperk binnen. In vele oude culturen, zoals die van de Maya’s, is deze overgang al aangekondigd en beschreven.

Dat wat we gebroken hebben, repareren met goud.

Wat te doen in een midlifecrisis?

Het lijkt erop dat we momenteel op veel gebieden in de fase van de midlifecrisis zijn beland, een fase waarin we het gevoel hebben, vastgelopen te zijn in de aardse modder. De veraardsing heeft zijn dieptepunt bereikt. We zijn beland in wat ook wel ‘het ijzeren tijdperk’ wordt genoemd. We worden geregeerd door macht en geld en zoeken ons geluk in de consumptie van materiële goederen. Alles is door onze eenzijdige gerichtheid op materie en door ons verstandelijk denken versteend en ontdaan van zijn spirituele identiteit. Alleen wat we kunnen aanraken, zien en wetenschappelijk kunnen bewijzen, bestaat echt. We zijn verdwaald omdat we niet door onze eigen mist heen kunnen kijken. Wij zijn de horizon van ons bestaan kwijtgeraakt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat gevoelens van eenzaamheid en zinloosheid ons in toenemende mate overvallen.

Midlifecrisissen kennen we als een natuurlijke fase in ons persoonlijk leven rondom ons veertigste levensjaar, maar ook organisaties, culturen, religies en politieke, ecomische en filosofische stromingen komen onherroepelijk in deze fase terecht. De geschiedenis laat dit alsmaar opnieuw zien.

We hebben veel kapot gemaakt, maar we kunnen het herstellen en ons daarbij laten inspireren door de eeuwenoude Japanse Kintsukuroi-kunst waarin voorwerpen van aardewerk die gebroken zijn, gerepareerd worden met goud, waardoor ze niet alleen op een mooie manier worden hersteld maar ook een totaal nieuwe identiteit en uitstraling krijgen.

Het verhaal ‘Dat wat we gebroken hebben, repareren met goud’ met als ondertitel ‘Wat te doen in een midlifecrisis?’ verkent de midlifecrisis waarin we niet alleen persoonlijk maar ook organisaties, culturen en economische en politieke systemen bijna altijd in terecht komen, en probeert zicht te krijgen op mogelijke oplossingen.

Mijn tachtigste levensjaar.

Ik begin binnenkort aan mijn 80^ste levensjaar en dat getal geeft me een apart gevoel en doet me nadenken over mijn leven en het leven in het algemeen.